بی "مرد" بودن در این نامردی ها
قابل تحمل تر از با نامرد بودن در این بی "مرد" ی هاست!
از حماقت و سادگی ِ زنانه ی خویش
از عموزنکی های بی رگ گونه ی "مرد" ها
از این همه ادعای "مرد" انگی بی پشتوانه
پر می شوم از حرص ، از بغض...
از نگاه "مرد" ی بر خود دچار تهوع می شوم
می خواهم بالا بیاورم هر چه بغض و حرص است
از حس ِ هر نوع احساس ِ "مرد" ی به خود می گریزم
چرا که ذهنم پر می شود از وزوز های فریبنده ی دروغگوی تهی از هر چیز
از افسانه ها نگو
مجنون ، فرهاد ، بیژن ، خسرو ... همه خاک شده اند!
از خاکشان هیچ عاشقی نروییده است
اگر باشد برای "من" نیست
نخواهد بود
داستان ها بافته شده اند
قصه ها به سر رسیده اند
کلاغ ها به خانه شان رسیده اند
دیگر نه چشمی است و نه گوشی
برای خواندن و شنیدن ِ آن همه عشق...
دیر به دنیا آمده ام!
و خداوند عشق را آفرید
زمین و زمان و آدم را با عشق خلق کرد
و قابیل با دستانش عشق را خفه کرد
با سنگ بر سرش کوبید
چالش کرد
" مرد" عشق را جا گذاشته است
در قبر هابیل...
مریم ها همه مقدس اند
بی هیچ عاشقی ، عشق می ورزند
به زمین و زمان و انسانیت
و جوابشان فقط فحش ، ناسزا ، بدبینی ...
مریم ها همه عادت دارند
به روزه ی سکوت
به تحمل هر چه هست و نیست...
آنچه در من نهفته دریاییست
سلام به همه دوستان . امیدوارم خوب باشید . من در سومین پستی که گذاشتم نوشتم که یکی از طرفدران پر و پا قرص آقای نریمان هستم و در این وبلاگ علاوه بر نوشتن شعرای خودم اخباری که از آلبوم - کلیپها - کنسرت و.... از آقای نریمان دارم براتون می نویسم اما با یه چیزی همیشه مخالفم . میبینم که تو این وبلاگهایی که خودشونو حامی یه خواننده اعلام میکنن تمام ترانه های اون خواننده رو برای دانلود میگذارند . به نظر شما یه حامی واقعی اینکارو میکنه . به جای اینکه به همه این توصیه رو بکنه که برن و سی دی ارجینال اون خواننده رو که کلی براش زحمت کشیده و انرژی گذاشته تهیه کنن آهنگا رو برای دانلود میگذارند . من از همین جا میگم من تنها کسانی رو طرفدار واقعی نریمان میدونم که آلبومش رو به صورت ارجینال تهیه کنن و اینطوری حداقل مزد زخمتی رو که نریمان و تمام خواننده های خوبمون دارن میکشن بهشون برگردونن حداقل اینجوری یه تشکر از خواننده های خوب وطنی مون بکنیم که این چند سال اخیر موسیقی پاپ رو حسابی تکون دادن
آنچه در من نهفته دریاییست
تو قلب من چیزی هست که گفتنش و خیلی سخته . حسی که ته ته اون خونه کرده هو گاهی مثل یه بغض خودشو نشون میده . گاهی مثل یه شعر . گاهی مثل یه جمله و گاهی هم در قالب یه قطره اشک میاد و از گوشه چشمام میریزه . اما با افتادن اون قطره اشک اون حس تو دلم از بین نمی ره . نه محاله که بخواد از اونجا تکون بخوره اون چیزی که تو قلب منه یه حس تازست یه حس عجیب و تازه .
«اون که تو قلب منه»
یکی تو قلب منه
رنگ چشاش رنگ شبه
نفسش عطر گل رازقیه
حالت نگاش یه حالت آهوئیه
جنس صداش قشنگ ترین سمفونیه
یکی از سبز ترین آدمای پائیزییه
وقتی دستمو تو دست گرمش میگیره
دلم میخواد از عشق اون پر بگیره
نبض من به عشق اونه میزنه
اون تو فکر کشتن قلب منه
نمیدونه دل من دیوونشه
هر چقدر ناز کنه ، قهر کنه ، دور بشه
قلب من با عشق اون مجنون تره
چی بگم باور کنه عمر منه
اگه بذاره هو بره مردن برام قشنگتره
آسمون بدون اون نداره هرگز ستاره
تو روزای ابریِ دلم خورشید دیگه نمی تابه
چی بگم باور کنه عشق منه
ناز نگاش برام تولد زندگیه
عطر خوب نفساش تو لحظه لحظم جاریه
هارمونی تن صداش ناب ترین ملودیه
دساش برام چتر روز باورنیه
تاب ناز مژه هاش سایبون خستگیه
اون که تو شعر منه تازگیا
نقشِ چشماشِ تو هر مصرع هویدا
اون که تو چشم منه تازگیا
نازِ لبخند و نگاش ، نیست تو هیچ قصه ای پیدا
اون که تو قلب منه تازگیا
عشق پاکش توی این شعر نمیشه جا
آنچه در من نهفته دریاییست